KIYMIK-SEBASTIAN FITZEK

Kitabın Künyesi

Kitabı Adı:Kıymık

Orijinal Adı: Spilitter

Yazarı:Sebastian Fitzek

Çevirmeni:Firuzan Gürbüz

Yayınevi:Pegasus Yayınları

Sayfa:342

Marc Lucas 6 hafta önce hamile karısı Sandra'ı kendisinin sebep olduğu bir trafik kazasında kaybetmiştir. Üstelik kendisinin de ensesine ameliyatla alınması tehlike yaratacak bir kıymık saplanmıştır,  cerrah olan kayınpederi Constantin Senner'in kliniğine gidip kıymık için pansuman yaptırıp ilaç almaktadır.
"Bir insanın en büyük güç aldığı şey, aynı zamanda en hassas olan zayıf noktasıdır; yani ailesi."


Bir hukukçu olmasına rağmen sosyal görevli olarak çalışan Marc'ın hayatı intihar etmeye teşebbüs eden kızı kurtardığı gün karmakarışık olur.
Önce akıl hastanesinde çalışan bir hemşire Marc'a kardeşi Benjamin'in salıverildiğini haber verir. Marc arasının bir hayli bozuk olduğu intihar eğilimli kardeşinin salıverilmesini önemsemez kadını başından savar.
Ardından  Profesör Patrick Bleibtreu onunla konuşmaya çalışır, meğersem Marc 2 hafta önce profesörün kliğini hakkında bir ilan görmüş ve başvuru yapmış. İlan "Unutmayı Öğrenmek" sloganı sayesinde Marc'ın ilgisini çekmiş,başvuru yaptığı gün depresifliği o kadar ilerlemiş ki önüne çıkan ilk şeye sarılmış.
"Kazalar, aşk acıları, trajediler; bize acı veren bütün her şeyi sonsuza dek unutabilmek nasıl olurdu?"
 Marc gene de kliğine gider ama yapılacak deneyi öğrenince soluğu oradan ayrılmakta alır. Çünkü deneyin amacı toplu amnezi oluşturup bütün anıları silmek ve ardından güzel anıları beyne formatlamak. Marc'ın annesi, babası, arkadaş çevresi yok, konuşmadığı bir kardeşi var o kadar doğal olarak beyin yeninden anılarla yüklendiğinde kimseyi hatırlamaması dikkat çekmeyecek ve başka bir şehirde temiz bir başlangıç yapacak.
"Siz kaçıksınız," dedi Marc ,bu sorudan çok bir teşhisti.
"Tabi, sıra dışı yollara başvuruyoruz. Ama alışıldık yollardan gidenler hiçbir zaman yeni bir dünya keşfedemezler."
Marc bu işin yaş olduğunu anlayıp klinikten ayrılınca evine gider ve kapıyı açamaz, ardından kapı açılır ve karşısında 6 hafta önce ölen karısı Sandra'ı bulur. Karısı onu tanımayıp kapıyı suratına çarpınca Marc kalakalır.  Marc bunun üzerine apartmanda ayrılır, telefonunu kullanmak ister ama rehberi bulamaz ve iş yerine gittiğinde kapıyı kapatan görevli onu tanımayıp bugün intihara teşebbüs eden kızı kendisi kurtaramamış gibi anlatır. Marc kafayı yemenin eşiğine iyice yaklaşır.
Bakalım Marc bu başına gelen olayların sebebini öğrenebilecek mi?
"Bir şey mi kaybettiniz?"
Evet, aklımı.

Kıymık uzun zamandır kitaplığımın köşesinde bekleyen benim de mükemmel bir kitap umuduyla okumaya başladığım ama umduğumu bulamadığım bir eser.
İlk olarak şunu söyleyeyim AHK olan Benjamin'in başlangıçta kısa kısa anlatıldığı bölümler gerçekten ilgimi çekti eğer böyle bir rahatsızlığı olan bir karakterin kitabı yazılsa çekinmem okurum zaten Kıymık'ta da Benjamin'in bölümlerini iple çektim.
Marc Lucas'ın depresif halleri vb. durumlar kitapta aşırı derecede çok geçiyordu buralarda azıcık kırpmalar güzel olurdu.
Kitap çok gerilimliydi inkar etmeyeceğim ama her nasılsa beni sıkmayı başaran bir gerilimdi. Sıkıcı gerilim kullanabileceğim bir tabir olurdu.
Kitabın hakkında en çok konuşulacak noktası kurgusu. Bir kişinin ölüleri dirilmiş görmesi, delirmenin eşiğine gelmesi fazlasıyla bilindik ama yazar amnezi olayı için işine karıştırınca kurgu bilindik olmaktan çıkıp yaratıcıya dönüşütürmüş. Böyle bir kurguda kitabı en çok etkileyen olayların nasıl bağlanacağıdır, genelde her şeyin rüya ya da bir oyun çıkması muhtemel olduğu için bu tarz eserlerin sonunun okuyucu tatmin etmemesi normal gibime geliyor. Ben kitabın sonunda bayağı duygulandım bağlanışı da ortalama buldum ama şunu söyleyeyim böyle bir kurguyu mükemmel bir kitaba dönüştürecek yazarlar vardır.
Artık çeviriden mi yazarın kaleminden mi yoksa benden mi kaynaklandığını anlamadığım bir sıkıntı vardı. Bazı cümleleri tekrar tekrar okudum,bazı çeviri hatalarını yakaladım. Mesela hem evden çıktığımız dış kapıyı hem de apartmandan çıktığımız dış kapıya "sokak kapısı" denmiş ki ilk okuduğumda adam evdeyken bir anda sokak kapısına geçiyordu bende ne ara dışarı çıktı bu diye düşünüyordum sonra tekrar okuyup "aaa dış kapıyı kastetmiş " diyordum. Bir kaç yerde daha benzeri hatalar vardı.
Son söz kurgunun çıkış noktasını başarılı bulsam da kitabın genelini pek sevemediğimi itiraf ediyorum.