SESSİZ ODA-LORI SCHILLER

Kitap Künyesi

Adı: Sessiz Oda
Orijinal Adı: The Quiet Room

Yazarı: Lori Schiller

Çevirmen: Elif Kadıoğlu

Yayınevi: Martı Yayınları

Sayfa: 463

Lori Schiller varlıklı bir ailenin gelecek vadeden çocuğudur. Adeta mükemmelliğin resmini çizen Lori güzel, zeki ve çalışkandır. En iyi okullarda okumaya hatta o okulları dereceyle bitirmeye adaydır. Küçüklerin idolü, büyüklerin hayalini kurduğu evlat adayıdır.


Lori'nin hayatı mükemmele yakınken 17 yaşında Sesler duymaya başlamasıyla her şey değişir. İlk başta oldukça uzun bir süre ailesini ve çevresini hayal kırıklığını uğratmamak adına Sesler'i görmezden gelmeye kimseye bir şey belli etmemeye çalışır. Oldukça iyi bir üniversiteye girince aynı sistemi sürdürmeye devam eder. Tabi kendi ne kadar görmezden gelirse gelsin artık psikolojik olarak yıpranması, yaşadığı yoğun stresin artması ve Sesler'in bastırması gibi nedenlerden dolayı gittikçe sarsılmaya başlar. En yakın arkadaşları Lori ve Tara'nın yanında  küçük küçük olaylar yaşamaya başlar tabi bu olaylar küçük şeylerle sınırlı kalmaz. En sonunda adaşıyla aynı evde yaşayan Lori intihara kalkışır. Aile bu noktada yavaş yavaş devreye girer. Marvin ve Nancy Schiller çifti kızlarının yaşadığı bu olayı örtbas edip hayatlarına devam ederler ta ki ikinci bir teşebbüse kadar. Bundan sonrası Lori'in hastane serüvenlerinin başlangıcı olur. Lori akıl hastanesine yatırılır ve uzun uğraşlar sonucu kendisine şizofreni teşhisi konulur.
Bize de Lori'nin bu zorlu mücadelesinde ona eşlik etmek kalır.
Sessiz Oda daha önsözü okurken etkilenmeye başladığım hatta "bu kitap beni aşırı etkileyecek" düşüncesiyle okuduğum lakin umduğumu bulamadığım bir eser oldu.
İlk olarak kitap gerçek bir yaşama dayanıyor doğal olarak ilaçlardan, şok terapilerinden kafası bulanan Lori'nin boşluklarını etrafındakiler bölüm yazarak doldurmaya çalışıyorlar. Bu kısım aslında güzel düşünülmüş ama bazı karakterlerin bölümü ne yazık ki sıkıcı olmuş özellikle Dr. Doller'in bölümünden bir hayli sıkıldım ikincisi ise bu bölümleri yazan karakterlerin Lori'in ruhsal değişimini hissettirememesi mesela Lori Winters'in yazdığı bölümlerde Lori'nin çevresine nasıl göründüğünü az çok anlatırken Marvin'in yazdığı bölümde "benim kızımın başına böyle şey gelmez"den öteye zar zor gidiyoruz hele kardeşlerin bölümleri fiyasko adamların ablasının hayatı hastanelerde geçerken onlar nişanlısının olaya bakış açısını düşünüyorlar ya da hastalığın kendinde çıkma ihtimalini. Bu noktaları kurgunun bitmek bilmeyen bir kısır döngüye girmesi izliyor. Lori hayatını yazdığı için bize güzel gelsin bazı şeyleri atlayamaz ama gerçekten okurken sıkan, detayları unutturan bu kısır döngüler biraz daha düzene sokulabilirdi.
Bir de kitabı okurken şöyle bir izlenime kapıldım Lori kendi gibi Sesler duyan insanların onlarla gülerek konuşabildiğinden bahsediyor, Seslerin kişiyi incitici değil de eğlendirici şeyler söylediğinden. Lori'nin Sesler'i ise ona sürekli başarısız, çirkin olduğunu söyleyip ölmesi gerektiğini söylüyor. Bu noktada Lori'nin yıllarca ailesini mutlu etmek için çalışıp çabalaması Sesler'in onunla konuşma şeklini bu yöne çevirmesine mi neden oldu acaba?
Son olarak kitabın dili basit, anlatım akıcı ama ben okurken akmadı sebeplerinden biri muhtemelen kısır döngü diğeri ise dizgi hatalarıydı. Gerçekten tekrardan bir editör elinden geçip son okuması yapılmalı dedirtecek kadar göze batıyordu bu hatalar.
Son söz Sessiz Oda şizofreni hakkında hastalığı yaşayan birinin ve çevresindekilerin ağzından yazılmış aslında etkileyici olabilecekken ne yazık ki bir kısır döngüye hapsolmuş büyük beklentiyle başlanılmaması gereken bir eser.