HER SON BİR BAŞLANGIÇTIR - DUYGU ÖZLEM YÜCEL

Kitabın Künyesi

Kitabı Adı: Her Son Bir Başlangıçtır

Yazarı: Duygu Özlem Yücel

Yayınevi: Destek Yayınları

Sayfa: 255

Bir uçak yolculuğunda tanıyoruz kitabımızın anlatıcısı Mehmet karakterini. Daha ilk cümlelerden Mehmet'in ruhunda derin yaralar olduğunu kendini boşlukta hissettiğini anlıyoruz. Ardından Mehmet'in İtalya'ya yolculuk ettiğini ve bu yolculukta ona hiç anlaşamadığı babası İsmet'in eşlik ettiğini öğreniyoruz. Gerisi çorap söküğü gibi geliyor. Meğersem Mehmet'in İtalyan annesi Gabriella Mehmet'i daha bebekken terk etmiş. Annesiz büyüyen Mehmet hem babasına hem de dünyaya cephe almış, içini söküp atmayacağı bir nefret sarmış. 

Bir gün babasını onu ziyaret edip annesinin hastalandığını ve ölmeden önce kendisini görmek istediğini söyleyince pek istemese de bu teklifi kabul ediyor. Baba oğul çıkıyorlar yola ve Gabriella'nın yakın zamanda evlendiği üç çocuk babası Edoardo'nun Toskana'daki çiftliğine varıyorlar.

Mehmet bu kalabalık bir o kadarda samimi ailenin büyüleyici havasından fazlasıyla rahatsız ve sadece Gabriella'a söyleyeceklerini düşünüp oradan kaçmamak için kendini zor tutuyor. 

Enzo, Marco, Lucia kardeşleri onların babalarıyla ilişkilerini aralarındaki bağı gördükçe kendi hayatını, hissetmediği duyguları sorgulamaya yavaş yavaş başlıyor. İçindeki nefret bu sorgulamaları sık sık bastırmaya çalışsa da... 

"İçim katılaşacağına ruhumun zırhı niye adım adım çatlıyor?

Buraya bunlar olsun diye gelmedim! Buraya her şeyi ardımda bırakmaya da gelmedim!

Ben buraya hırpalamaya geldim, içimdekileri kusmaya ve kalbimdeki intikam aleviyle herkesi yakmaya geldim de...

Şimdi niye yakamıyorum öyleyse?"

Gabriella'nın sağlık durumu elvermediği için karşılaşmaları geciktikçe Mehmet kendine hakim olmakta zorlanıyor ta ki onu sakinleştiren şeyler olana kadar. Mesela ilk kez babası ve annesinin nasıl tanıştığının hikayesini dinliyor Mehmet.

Günler geçiyor ve bize de Mehmet'in hikayesini tamamlamak kalıyor. 

"Hayatta en iyi öğrendiğim şeyin, tıpkı annemin yaptığı gibi kaçıp gitmek olduğunu ilk kez o an fark ediyorum."

Gelelim yorumuma öncelikle kitabın dilini çok şiirsel bulduğunu söyleyeyim. Açıkçası pek çok kişinin hoşuna gitse de hatta yazarın dili gerçekten güzel olsa da şiirselleşen kısımları ne yazık ki sevmedim. Üstüne basarak tekrar söyleyeyim bu benim zevkimden kaynaklı bir durum. Ayrıca kitapta yazım hatası, anlatım bozukluğu gözüme çarpmadı ekleyeyim. 

Yazar İtalya'nın atmosferini oldukça başarılı yansıtmış, neredeyse buram buram İtalya havası soluyacaktık. 

Mehmet'in içsel çatışmalarına, duygu değişimlerine biraz fazlaca yer verilmişti sanki, her ne kadar kitap Mehmet'in gözünden anlatılsa da...

En büyük sıkıntı ise kitabın sonunun başından belli olması ne yazık ki daha otuzlara gelmeden kitabın nasıl biteceğini anladım. Eminim pek çoğunuzda anlarsınız. 

Kitabın başıyla sonu arasında geçen sayfalardaki işleniş ne kadar iyi olsa da sonu bu kadar bariz olduğu için bir hayli puan kırdım. 

Son söz artısıyla eksisi başa baş gitse de kitabın sonunun çok belli olması yüzünden sevmediklerim kategorisine yerleştirmek zorundayım.