ARTICLE 15 (2019)-BLOGLARI CANLANDIRMA PROJESİ TEMMUZ AYI

Ayan Ranjan (Ayushmann Hurrana) çok başarılı bir eğitim hayatının ardından Hindistan'ın kırsal kesimlerindeki Laalgaon'a atanır. Ayan daha görev yerine ulaşmadan  kast sisteminin ayrımcılıklarını fark eder ve daha ilk sahneden bu ayrımcılıklara dur diyeceğini gösterir bizlere.

 Ayan geldiği akşam civar köylerde birinde 3 kızın kaybolduğunu ama karakolun bu olayı pek umursamadığını öğrenir. Polislerin umursamazlığının kızların kayıtlı kasta mensup olmalarından kaynaklandığını anlamak için müneccim olmaya gerek yoktur.

Ertesi gün bu üç kızdan ikisinin cesedi bulununca Ayan dumura uğrar, Başkomiser Bhramadatt Sing (Manoj Pahwa) kızların namus cinayetine kurban gittiğini söyler. 

Ayan tabi ki neyin içine düştüğünü anlar ama bu yolun onu nereye götüreceğini kestiremez.

 Başlangıçtaki bocalaması karısı Aditi (Yatsı Talvar) ile yaptığı telefon görüşmeleri ve alt kastların (özellikle Dalit kastı) yaşadıkları eziyeti görmesiyle son bulur. ,

Ayan bu iki kızın katilini bulmak için elinden geleni yapmaya ve kayıp kızdan da umudu kesmemeye kararlıdır. 

Ayan Laalgaon'daki memurların "Sen zaten gideceksin, biz bu insanlarla kalacağız." sözlerine aldırmadan araştırmalara ve mücadelelere başlar. 

İlerleyen zaman onu başka bir mücadeleci olan Nishad ile karşı karşıya getirir. Nishad Dalit'in aşağılanmasına son vermeye çalışan ama bu yüzden de üst tabakadakilerin huzurunu kaçırdığı için suçlu olarak nitelendirilen bir gençtir, aynı zamanda kayıp kızın ablası olan Gaura (Sayani Gupta) ile sevgilidir. Karşı karşıya olan ikili kayıp kızı bulmak için birbirlerini destekleyecektir. 

Ayan karşısındakilere aldırmadan yanındakilerle elinden geleni yapar ve bizlere de bu hikayenin sonunu izlemek kalır. 

Hindistan Anayasası'nın 15. maddesine göre devlet din, ırk, kast, cinsiyet, doğum yeri ve benzeri sebeplerle hiçbir vatandaşına ayrımcılık yapamaz. Kuyu, tapınak havuzu, yıkanma alanı, yol ve diğer kamu mallarının herhangi biri tarafından kullanımı kısıtlanamaz veya bir koşula bağlanamaz.

Film hakkında düşüncelerimi yazmadan evvel son günlerde yaşanan yangınların son bulmasını diliyorum. Bu felaketi yakından yaşayanlara -biliyorum bir faydası yok ama- geçmiş olsun diliyorum. 

Blogları Canlandırma Projemizin Temmuz ayı teması Hint kültürüydü. Ara ara Hint filmleri seyrettiğim için film seçerken kaçındığım iki şey var. İlki aşırının ötesinden uzunluğu, ikincisi bitmek bilmeyen dans sahneleri. Article 15 130 dakika ve dans sahnesi bulunmayan filmlerden biri, üstelik gerçekten de başarılı bir yapım. 

Kurguyla başlayalım, cinayete kurban giden kızların katilini bulmaya kararlı cengaver polis konusu fazlasıyla tanıdık gelse de bu filmi bu şekilde basite indirgemek filme aşırı haksızlık olur. Şöyle anlatayım Article 15'te  kast sisteminden tutup yapılan örtbaslara uzanan onu da alt tabakanın hakkını aramasıyla birleştiren araya ayrımcılıktan, haksızlıktan bahseden sağlam replikler serpiştiren özetle katil arayışına toplumsal sorunları muazzam derecede başarılı yediren sağlam bir kurgu var. Öyle ki normalde eğreti duran Aditi ve Ayan'ın mesajlaşmaları ince noktalara değindi için filmde kendi içinde bir yer buldu, tıpkı Nishad ve Gaura muhabbeti gibi. 

Filmin yer yer kasvetli olan atmosferi filme aşırı yakışmış, o sisli havanın o köylerdeki insanların üstüne çöken kasvet olduğunu görmemek ve yönetmeni tebrik etmemek zor. 

Oyuncuklar genel olarak başarılıydı, belki bazı karakterleri daha iyi canlandırabilecek oyuncular vardır ama ben bu kadroyu da genel olarak beğendim. Özellikle Ayan, Nishad ve Gaura karakterlerini canlandıran oyuncuları başarılı buldum. 

Son söz Hindistan'daki toplumsal sorunlara çekinmeden parmak basan, insanın yüreğine oturan yerleri ile gerçekçiliğini pekiştiren bu film Hint filmi izlemeyenlere dahi önerebileceğim yapımlardan biri.